Wszystkie wpisy, których autorem jest Przemek

Czy psychoterapia pomaga?

Głównym powodem poszukiwania pomocy z zewnątrz – pomocy psychologa czy psychoterapeuty jest ból psychiczny, cierpienie. Niektórzy przychodzą po pomoc, ponieważ znaleźli się w kryzysowej sytuacji, mają kłopoty, dylematy, wątpliwości lub przeżywają frustrację. Inni przychodzą po pomoc, bo czują, że nie żyją tak jak mogliby żyć, pełnią życia. Nie są wystarczająco skuteczni w swoich działaniach, niż chcieliby być. Mają możliwości, z których nie korzystają, stają wobec szans których nie potrafią wykorzystać.

Czytaj dalej Czy psychoterapia pomaga?

Rodzina jako system zmieniający się w czasie

Rodzina jest zjawiskiem wielowymiarowym. Rodzinę charakteryzuje jej struktura, system ról oraz system władzy i kontroli. Rodzina ma swoje sposoby porozumiewania się, swoją komunikację. W każdej rodzinie ważna jest jej „mikrokultura”, a więc mity rodzinne, przekazy międzypokoleniowe, czy inne wzorce, w nieuchwytny nieraz sposób determinujące życie rodziny. Rodzina dysponuje różnymi sposobami osiągania swoich celów, a nieraz są to sposoby na tyle skomplikowane i ukryte, że określane są jako strategie.

Czytaj dalej Rodzina jako system zmieniający się w czasie

Kim jestem? Odnalezienie siebie

Istotą funkcjonującą dzięki wzorcom, które Ciebie uczłowieczyły na obraz i podobieństwo Twego środowiska wychowawczego. Wzorzec to nic innego jak pewien przepis na funkcjonowanie. Cały zestaw przepisów i recept powstaje w naszym umyśle bardzo wcześnie jako sposób reagowania, rozpoznawania zjawisk, a stopniowo także uczestniczenia w relacji. Smaki, zapachy, przedmioty, gesty, słowa – wszystkie te bodźce stają się naszym środowiskiem i szybko również nawykiem.

Czytaj dalej Kim jestem? Odnalezienie siebie

Dziewczynka, która stanie się kobietą

Rodzice dają początek wyznawanym przez nas wartościom, a potem postawom i nawykom. Jesteśmy ich żywym dziedzictwem.

Przyjrzyjmy się, jak może kształtować się dorosłość dziewczynki w dzieciństwie, w relacjach z rodzicami lub najbliższymi opiekunami i jak wytworzone wzorce mogą wpływać na rozwój miłosnych relacji w przyszłości.

Czytaj dalej Dziewczynka, która stanie się kobietą

Rodzina dysfunkcjonalna

Rodzina dysfunkcjonalna to rodzina, która nie spełnia swoich funkcji. To rodzina, która poprzez nieprawidłowe relacje, zasady, role czy komunikację nie zapewnia swoim członkom możliwości zdrowego i pełnego funkcjonowania. Mianem rodziny dysfunkcjonalnej określa się często rodzinę, gdzie jedna lub kilka osób jest uzależnionych (np. od alkoholu, leków, narkotyków, pracy, jedzenia, itd.), w której może dochodzić do przemocy. Czytaj dalej Rodzina dysfunkcjonalna

Role dzieci w rodzinie dysfunkcyjnej

I. Bohater, opiekun
Najczęściej rolę tę przyjmuje najstarsze dziecko. Czuje się odpowiedzialne za rodzinę, jej problemy, więc poświęca się dla niej, rezygnując z własnych potrzeb. Stara się nie sprawiać kłopotów i odnosić sukcesy. To opiekun rodzeństwa, wizytówka rodziny. Jest bardzo dobrym uczniem. Stawia sobie bardzo wysokie wymagania, chce być najlepszy we wszystkim. Pracowity, perfekcjonista, który uważa, że zawsze można zrobić coś lepiej.

Czytaj dalej Role dzieci w rodzinie dysfunkcyjnej

Asertywność – sięgaj po to, czego chcesz, nie raniąc innych

Trening asertywności ma swoje źródło w idei, że ludziom żyje się lepiej, jeśli mogą wyrazić to, czego pragną, jeśli umożliwiają innym odkrycie, jak chcą być przez nich traktowani. Niektóre osoby mają trudność w nazwaniu, czego naprawdę chcą od życia. Trudniej uchwycić im, co czują i pragną osiągnąć w określonej sytuacji. Często wahają się przed asertywnym zachowaniem, mówiąc: „co mam powiedzieć?”, „nie wiem czego chcę?”

Czytaj dalej Asertywność – sięgaj po to, czego chcesz, nie raniąc innych

Dziecko wewnętrzne, pokochaj siebie na nowo

Mało kto ma przyjemne, spokojne dzieciństwo – raczej słyszymy „nie, nie rób tego, nie właź, nie skacz, nie garb się ….” To budzi w nas złość, żal. Ale bardzo chcemy kochać rodziców, więc bronimy się przed przykrymi uczuciami. Spychamy je w głąb nas samych. Czy właśnie z takich zepchniętych uczuć utkany jest obraz tego, co nazywamy wewnętrznym dzieckiem? Czy to dziecko nosimy w sobie jako dorośli?

Czytaj dalej Dziecko wewnętrzne, pokochaj siebie na nowo

Jak radzić sobie z emocjami? Oddech w psychoterapii

Oddychanie jest podstawową ludzką czynnością, na którą nie zwracamy szczególnej uwagi lub traktujemy jak coś oczywistego. Oddychanie stanowi pomost pomiędzy ciałem a umysłem, wywierając na nie przemożny wpływ. To łącznik między tym, co świadome i nieświadome. Prawidłowe oddychanie jest zasadniczym elementem zdrowia fizycznego i psychicznego.

Czytaj dalej Jak radzić sobie z emocjami? Oddech w psychoterapii

Emocje, czy warto je rozpoznawać, nazywać?

Emocje są formą bezpośredniego doświadczania. Dzięki nim mamy bezpośredni kontakt z rzeczywistością fizyczną. Ponieważ są formą energii, wyrażane przez ciało, zanim zdamy jeszcze sobie z tego sprawę. W trakcie rozwoju emocje tworzą podstawowy plan myślenia, działania i podejmowania decyzji. Emocje pogłębiają i rozwijają nasze życie. Bez emocji wszystko traci na znaczeniu, podczas gdy dzięki nim – zyskuje. Emocje są naszą główną siłą. Służą ochronie naszych podstawowych potrzeb, gdy zaspokojenie którejś z nich staje się zagrożone, wówczas daje o tym znać energia naszych emocji.
Większość z nas przyznaje sobie prawo do odczuwania radości, zainteresowania, ciekawości świata czyli do emocji pozytywnych. Zazwyczaj mówi się nam, że są to emocje dobre. Czytaj dalej Emocje, czy warto je rozpoznawać, nazywać?

Warto żyć chwilą bieżącą. Ważne co tu i teraz

Źródłem większości problemów i trudności nie jest chwila obecna, lecz raczej wspomnienia przeszłych zdarzeń, myśli o tym, co się może dziać w innym miejscu, bądź domniemania dotyczące przyszłości. W wielu tradycjach religijnych medytacja wymaga skupienia się na jakimś aspekcie teraźniejszości, np. oddychaniu, płomieniu świecy itp. aby odciągnąć uwagę od bieżących problemów medytującej osoby.
Nasze wspomnienia przeszłych kłopotów istnieją jednakże tylko w takim zakresie, w jakim pozwolimy im się pojawić. Przypominając je sobie, sprawiamy, że musimy przeżyć te wydarzenia jeszcze raz. Czytaj dalej Warto żyć chwilą bieżącą. Ważne co tu i teraz

Utrata kontroli, wsłuchując się w życie

Czym jest kontrola? Wyobraźmy sobie małe dziecko, które nauczono zażywać narkotyki. W miarę jak narkotyk przenika ciało dziecka, uzależnia się ono od niego. Całym sobą domaga się narkotyku. Brak narkotyku staje się wielkim udręczeniem. Dokładnie to mogło nas spotkać kiedy przyszliśmy na świat. Być może nie pozwolono nam cieszyć się konkretnym, wartościowym pożywieniem życia, jakim są: praca, zabawa, radość, śmiech, towarzystwo, przyjemności zmysłowe i umysłowe. Podano nam narkotyk zwany: aprobatą, uznaniem, szacunkiem. Czytaj dalej Utrata kontroli, wsłuchując się w życie

Granice osobiste – nie wiem, gdzie kończysz się ty, a gdzie zaczynam ja

Najprostszą i najbardziej dramatyczną różnicą pomiędzy prawidłową rodziną a rodziną dysfunkcjonalną jest wolność, która dana jest poszczególnym członkom rodziny, by mogli swobodnie wyrażać siebie samych jako odrębne indywidualności. Rodziny prawidłowo funkcjonujące zachęcają poszczególnych swych członków do przejawiana swej indywidualności, do osobistej odpowiedzialności i niezależności. Zachęcają do rozwijania zmysłu adekwatności i poczucia własnej godności.

Czytaj dalej Granice osobiste – nie wiem, gdzie kończysz się ty, a gdzie zaczynam ja

Związek ciało-umysł w walce z rakiem

Dr David Servan-Schreiber w swojej książce opisuje naturalne metody lecznicze, które przyczyniają się do zapobiegania nowotworom lub wspomagają walkę z nimi i stanowią uzupełnienie tradycyjnych metod (chirurgii, radioterapii, chemioterapii). Gdy guz już istnieje, żaden z naturalnych mechanizmów nie może zastąpić chemioterapii lub radioterapii. Można je jednak wykorzystać, obok konwencjonalnych metod terapii, żeby w pełni zmobilizować układ odpornościowy organizmu do walki z rakiem. Czytaj dalej Związek ciało-umysł w walce z rakiem