Chłopiec, podobnie jak dziewczynka wychowujący się w pełnej rodzinie, może być stłamszony przez dominujących rodziców. Im silniejsze, bardziej rygorystyczne kryteria wyznaczone przez rodziców, im wyraziste oczekiwania, oceny i wymagania, tym trudniej chłopcu realizować się w relacjach z rówieśnikami.

U chłopca może pojawić się bunt lub uległość i nadmierne przystosowanie. Silny, przedłużający bunt, jak również nadmierna uległość, skutkują złym przystosowaniem chłopca do dorosłych zadań. Miłość skojarzona z walką, cierpieniem i podporządkowaniem może z jednej strony być idealistyczną fantazją, z drugiej strony niemożliwą do spełnienia tęsknotą. Chłopak może bardzo szybko uwikłać się w relację miłosną, w której jego nadzieje na miłość idealną nie zostaną spełnione. Będzie się buntował wobec oczekiwań partnerki lub wbrew sobie, jej ulegał.

W rodzinie pełnej, gdzie dominująca jest matka a ojciec uległy i wycofany, syn będzie we władzy matki. Chłopiec będzie pozbawiony wzorca męskiego będzie lgnął do matki. Słaby ojciec oznacza słaby, nieatrakcyjny, z którym nie warto się identyfikować, który przegrywa lub nie daje potrzebnego chłopcu wsparcia. Zatem odmienność świata męskiego może być postrzegana przez chłopca zarówno jako zagrażająca, jak i głupia, gorsza, obca, agresywna itp. Takim chłopcem może zainteresować się wiele dziewczyn, dostrzegając w nim delikatność i zrozumienie kobiecego świata oraz fakt, że jest inny niż agresywni, niedojrzali chłopcy napakowani testosteronem. Jednak nie znajdą w nim męskiej siły, determinacji i umiejętności wspierania, skuteczności w realizowaniu zadań, męskiej odwagi i fantazji, a raczej przyjaźń, ciepło, delikatność, niepewność. Chłopiec pozostający we władzy matki nigdy nie zapomni o umyciu rąk przed jedzeniem. Która dziewczyna wygra tę nierówną rywalizację, gdzie uwewnętrznione matczyne przykazanie będą zajmowały pierwszoplanowe miejsce zawsze, gdy chłopiec będzie podejmował jakąś decyzję? Obojętnie, czy władza matki będzie przeżywana i spostrzegana przez syna, jak coś dającego wsparcie i zapewniającego bezpieczeństwo, czy też to władza presji, nacisku i lęku przed matką. Jeśli chłopak nie zdobędzie alternatywnych wzorców męskich i nie otrzyma wsparcia od innych kobiet to będzie szukał w żonie matki, czyli kobiety, której władzy znów, jak w dzieciństwie, się podda.

W rodzinie pełnej gdzie jest dominujący ojciec a uległa, wycofana matka, syn może być we władzy ojca. Brak wzorców żeńskich spowoduje wyrwę w osobowości chłopca. W efekcie, gdy dorośnie, dziewczyny będą dla niego tym, czym kobiety były dla ojca. Jeśli matka została zmarginalizowana lub sama się wycofała na drugi plan rodziny, chłopak może ten model przenieść do własnego życia, oczekując od partnerki wyłącznie zadań przewidzianych w jego wyobrażeniu dla kobiet. Będzie interesował się kobietami uległymi i wycofanymi.

W pełnej rodzinie gdzie oboje rodzice są bierni, ulegli i wycofania, syn również będzie wycofany. Rodzicielskie wzorce są nam potrzebne do spotkania się ze światem zewnętrznym, z rówieśnikami. To tam mamy przeżyć resztę życia, spotkać przyjaciół, partnerkę, przyszłą żonę. Bez umiejętności budowania relacji, komunikowania swoich potrzeb, odmawiania w chwilach, gdy się nie zgadzamy z otoczeniem, bez tych programów jak to robić, jesteśmy społecznie bezradni i życiowo sfrustrowani. Partnerka może być podobnie bierna, możliwe nawet, że to ona wybierze sobie uległego partnera, podobnego do jej ojca. Przy okazji nieco się umocni i psychologicznie wzrośnie, będąc osobą dominującą.

W niepełnej rodzinie, przy nieobecnym ojcu, syn będzie sklejony z matką. Jeśli matka przekaże negatywny przekaz o ojcu wówczas wzorce męskie ulegną osłabieniu, role zaś zbyt słabo się wykształcą. Chłopiec dorasta w nienawiści lub lęku wobec wszelkich męskich aspektów swego pochodzenia. W pewnym sensie stara się być przeciwieństwem ojca. Wszelkie podobieństwa do ojca muszą być usunięte. Chłopiec skupi się zatem na spełnianiu życzeń matki i stawaniu się „jej mężczyzną” według jej wyobrażeń o męskości. Jeśli matka przedstawia synowi pozytywny obraz ojca, wówczas chłopiec będzie idealizował męskość również na obraz i podobieństwo historii o ojcu. Im więcej zyska realnych przykładów męskich, tym realniej może ów obraz męskości kształtować w sobie. Zagrożeniem dla syna jest sytuacja gdy nie pojawi się nowy partner matki. Faktycznym towarzyszem matki stanie się jej syn. Żadna kobieta nie może dorównać matce. Żadna nie poświęciła całego swego życia dla niego – słyszał to i inne przekazy setki razy. Dodatkowym utrudnieniem może być brak wzorców męskich.

W niepełnej rodzinie przy nieobecnej matce, syn może być sklejony z kolei z ojcem. Brak kobiecych wzorców w procesie wychowania chłopca upośledza jego zdolności komunikacyjne z kobietami. Chłopiec może nie rozumieć kobiet, mogą być mu obce. Jeśli ojciec żywi żal, złość do nieobecnej matki, dla syna kobiecość stanie się uosobieniem cech, zachowań lub wad, o które ojciec oskarża nieobecną matkę. To może zablokować chłopca na relacje z dziewczynami lub prowokować go do zachowań niechętnych lub idealistycznych. Taka postawa może skutkować poszukiwaniem partnerki idealnej. Nie wiele kobiet będzie w stanie sprostać tęsknotom chłopca. Niespełniająca jego idealistycznych tęsknot partnerka natychmiast może być oskarżona o „bycie podobną do matki”, gdyż „wszystkie kobiety są takie same” – zdradliwe, a przede wszystkim nieobecne. Bez względu na obraz matki syn może być przesadnie związany z ojcem, ufać tylko jemu, tym samym odwzoruje jego poglądy na związek lub jego brak, jego stosunek do kobiet lub brak postawy w tym obszarze. To wszystko może utrudnić związki miłosne dorosłego syna.

Opracowanie własne na podstawie: Maciej Bennewicz „Miłość toksyczna, Miłość dojrzała”.